Νοέμβρης ΙV

Σήμερα ας μην έχουμε τραγούδι.

Νοέμβρης ΙΙΙ

Νοέμβρης ΙΙ

Νοέμβρης Ι

Ο Γενάρης είναι ο πρώτος μήνας του χρόνου.
Ο Φλεβάρης είναι ο κουτσός μήνας.
Ο Μάρτης είναι παλουκοκάφτης.
Ο Απρίλης είναι πράσινος.
Ο Μάης είναι κόκκινος.
Ο Ιούνης ζεστός.
Ο Ιούλης των διακοπών.
Ο Αύγουστος της άδειας Αθήνας.
Ο Σεπτέμβρης βροχερός.
Ο Οκτώβρης κίτρινος.
Ο Νοεμβρης είναι ο πιο συγκινητικός, ζωντανός, δραστήριος, ελπιδοφόρος, επαναστατικός, ανατρεπτικός μήνας του χρόνου.
Ο Δεκέμβρης είναι ο τελευταίος μήνας του χρόνου και όχι μόνο του χρόνου.

Σε μία σελίδα της σχολής μου είδα το εξής :

puraulos έγραψε:
"Επειδη κάποιος ανέφερε για νεκρούς στο Πολυτεχνειο, θα μπορουσε να μου πει αναλυτικα τα ονοματα τους διευθυνσεις τηλεφωνα οικειων κλπ, γιατι 8ελω να στειλω στεφανια για να τους τιμησω.

Ας μη γελιωμαστε, νεκροι δεν υπηρχαν στο Πολυτεχνειο, οσοι νεκροι υπηρξαν, ηταν εξω και μακρια απο το πολυτεχνειο και δηλωθηκαν απο καποιους που απλα ηθελαν να επωφεληθουν για να βγαλουν καμια συνταξη. BTW εχω διαβασει τα οναματα των νεκρων και ειναι τυχαια οναματα που δεν βγαζεις ακρη απο που προηλθαν."

Δυστυχώς φίλε μου το Πολυτεχνείο είχε νεκρούς. Και πραγματικά είναι όλα αυτά τα ονόματα που σε σένα φαίνονται τυχαία.

Και το χειρότερο φίλε μου ξέρεις πιο είναι;
Ό,τι οι δολοφονίες από το κράτος και τα όργανά του δεν σταμάτησαν στο Πολυτεχνείο. Γίνονται μέχρι και σήμερα. Μπορεί και τώρα που σου γράφω.

Και ξέρεις γιατί;
Γιατί τόσα χρόνια η κοινωνία μας -και αυτό είμαι εγώ, εσύ, εσύ, εσύ, εκείνος αλλά κυρίως το κράτος και οι μηχανισμοί του- δεν δίνει σημασία στην ανθρώπινη ζωή. Έτσι σκοτώνει αυτούς που ζητούν δημοκρατία, έτσι σκοτώνει αυτούς που θέλουν να κάνουν πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία, έτσι σκοτώνει αυτούς που διαμαρτύρονται, έτσι σκοτώνει αυτούς που αντιμιλούν, έτσι σκοτώνει αυτούς που διεκδικούν, έτσι σκοτώνει εργάτες για να φτιάξει γήπεδα, έτσι σκοτώνει μετανάστες γιατί είναι "παράνομοι".

Στεναχωριέμαι πάρα πολύ που 4 αιώνες μετά το διαφωτισμό ο "θεμέλιος λίθος" του δυτικού πολιτισμού δεν είναι ο ανθρωπισμός. Αναρωτιέμαι τελικά πόσο αξίζουν όλα αυτά που έχουμε πετύχει ως κοινωνία, όταν πέρσυ τέτοιες μέρες ένα "όργανο"* του κράτους σκότωνε ένα παίδι.

Και επείδή είναι ακόμη Νοέμβρης και οι μέρες του Πολυτεχνείου είναι κοντά μας ας σκεφτούμε τι απαιτούσαν τότε και τι από αυτά έχουμε σήμερα. Και πόσο τα έχουμε και για πόσο θα τα έχουμε.

Από εδώ μακριά δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα. Ούτε να φωνάξω, ούτε να σας πιάσω κουβέντα. Μόνο κανένα τραγούδι μπορώ να σας βάλω.

Καλημέρα σας!

* Με τις διάφορες σημασίες της λέξης.

Έρωτας ...

portishead Humming