Ο Αλέξης πάει να συναντήσει όλους τους νεκρούς και τα θύματα τις ωμής αστυνομικής βίας.
Πάει να συναντήσει τους 23 νεκρούς του πολυτεχνείου, το Κουμή, την Κανελλοπούλου, τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά (βλ φώτο).
Πάει να συναντήσει τους νεκρούς της Λευκίμμης, τον νεκρό Πακιστανό, τους νεκρούς ανθίγγανους.
Πάει να συναντήσει όλους αυτούς που η ζωή τους θεωρήθηκε από το κράτος ως μέσω "πειθούς" και τρομοκράτησης αυτών που τολμούν να διεκδικούν μία καλύτερη ζωή.
Μπορεί να παρουσιάζεται σαν προσωπική ευθύνη του αστυνομικού, αλλά αυτά τα "ατυχή γεγονότα" αποτελούν ξεκάθαρες πολιτικές επιλογές. Γιατί :
Όταν ο Πολύδωρας έλεγε για Πραιτωριανούς (ατάκες εδώ).
Όταν υφυπουργός δημόσιας τάξης είναι στρατιωτικός.
Όταν στις πορείες (φοιτητικές, εργατικές, Πολυτεχνείου...) ο αριθμός των αστυνομικών είναι συγκρίσιμος με των διαδηλωτών.
Όταν η χρήση καρκινογόνων χημικών γίνεται για ψύλλου πήδημα.
Όταν ο τρομονόμος ορίζει 20(!!) μήνες κράτηση χωρίς δίκη.
Όταν οι αστυνομικοί που σκοτώνουν και διαπλέκονται όχι μόνο δεν τιμωρούνται αλλά προβιβάζονται.
Όταν σε λίγο θα οπλοφορούν και τα security.
Τότε ζούμε σε μία κοινωνία που το θέμα της "τάξης και ασφάλειας" ιεραρχείται πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Και αυτό το θέμα είναι βαθύτατα πολιτικό και σαφώς αντιδημοκρατικό.
Τότε ξαναζούμε στιγμές χούντας.
Ότι γίνεται αυτές τις μέρες (είτε συμφωνώ, είτε διαφωνώ) είναι γιατί στη θέση του Αλέξη θα μπορούσαμε να είμαστε ο καθένας από εμάς. Είναι γιατί ο καθένας θέλει να ζει, να συμφωνεί, να διαφωνεί, να μιλάει, να σκέφτεται ελεύθερος χωρίς να φοβάται ότι θα τον σκοτώσουν!
Πάει να συναντήσει τους 23 νεκρούς του πολυτεχνείου, το Κουμή, την Κανελλοπούλου, τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά (βλ φώτο).
Πάει να συναντήσει τους νεκρούς της Λευκίμμης, τον νεκρό Πακιστανό, τους νεκρούς ανθίγγανους.
Πάει να συναντήσει όλους αυτούς που η ζωή τους θεωρήθηκε από το κράτος ως μέσω "πειθούς" και τρομοκράτησης αυτών που τολμούν να διεκδικούν μία καλύτερη ζωή.
Μπορεί να παρουσιάζεται σαν προσωπική ευθύνη του αστυνομικού, αλλά αυτά τα "ατυχή γεγονότα" αποτελούν ξεκάθαρες πολιτικές επιλογές. Γιατί :
Όταν ο Πολύδωρας έλεγε για Πραιτωριανούς (ατάκες εδώ).
Όταν υφυπουργός δημόσιας τάξης είναι στρατιωτικός.
Όταν στις πορείες (φοιτητικές, εργατικές, Πολυτεχνείου...) ο αριθμός των αστυνομικών είναι συγκρίσιμος με των διαδηλωτών.
Όταν η χρήση καρκινογόνων χημικών γίνεται για ψύλλου πήδημα.
Όταν ο τρομονόμος ορίζει 20(!!) μήνες κράτηση χωρίς δίκη.
Όταν οι αστυνομικοί που σκοτώνουν και διαπλέκονται όχι μόνο δεν τιμωρούνται αλλά προβιβάζονται.
Όταν σε λίγο θα οπλοφορούν και τα security.
Τότε ζούμε σε μία κοινωνία που το θέμα της "τάξης και ασφάλειας" ιεραρχείται πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Και αυτό το θέμα είναι βαθύτατα πολιτικό και σαφώς αντιδημοκρατικό.
Τότε ξαναζούμε στιγμές χούντας.
Ότι γίνεται αυτές τις μέρες (είτε συμφωνώ, είτε διαφωνώ) είναι γιατί στη θέση του Αλέξη θα μπορούσαμε να είμαστε ο καθένας από εμάς. Είναι γιατί ο καθένας θέλει να ζει, να συμφωνεί, να διαφωνεί, να μιλάει, να σκέφτεται ελεύθερος χωρίς να φοβάται ότι θα τον σκοτώσουν!
Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη!
No comments:
Post a Comment